Fluturime Shpirterore
Kur te vjen!!! Te vjen!!!E pamundur ti shmangesh!
Ajo te vjen drejte e ne stomak…aty ku nuk e pret….ne erresire a drite?! …e çrendesi ka.
E pamundur te shmangesh e injorosh nje ide.
Ajo qendron kembekryq ne sallonin tend te pritjes,ne qender te botes tende berthamore.Aspak nervozizem nuk dallon ne syte e saj perkushtues…..e si mund te godasi kaq forte me kete shikim te bute?… pyes veten.
Dua te shkruaj … dua te shkruajjjj ….te shkruajjjjj te them!!!!
Cohu… degjoj nje urdher brenda vetes dhe çuditem se UNE nuk pranoj te marr urdhra nga askush por… nje shkelm ne prapanice me ben te eci me shpejte….
Nuk pret te kthej koken e ha nje tjeter qe me çon drej tek tavolina e shkrimit prane dritares….dreqe o pune!
As babai sme ka rene keshtu!
Shkruaj! ….me uluriti ne bire te veshit
E çte shkruaj?
Kam kaq kohe qe nuke hedh mbi leter,nje germ…..e falimentuar (mendoi)……dhe shqeu syte forte kur pa mbi leter te shkruajtur mendimin e saj…rrudhi buzet…çte jet vall????kush tallet me mua?
Mendja te ben lojra te çuditshme dhe ajo e dinte kete.
Ishte nga ato enderrimtaret e energjive te fituara nga besimi por ky besim…..nuk po i hidhte asgje ne leter …as ne tru çeshte e drejta….e nejse..shkruaj te thashe! Thirri zeri serishte…..
Si teper po me dhunon…thirri ajo.
Nuk munde te jem nje nga te gjithe te tjeret…me ato shkrimet e vobekta e te serise…te sponsorizuara nga vete shkrimtari…nuk dua te jem nje mize ne veshet e auditorit tim.
Nuk me mjafton te shkruaj per nje kothere!
Kam lexuar mjaft libra qe akoma me ngjisin si mastiç neper duar me elasticitetin e tyre.Nuk shtyheshin poshte!
Leme pra ne shterpesine e xhungles time egocentrike.
Ajo e shihte me ato syte e bute….e une….une çjam??
Ti??? haaahaaaa akoma nuk e di??
Ti je koka ime!
Haaahaaa…. Perqeshi ajo ….dhe i shtyu koken mbi leter…..shkruaj atehere….une jam ideja jote!
Ajo qeshi si ta kishte kapur mat…
Ishte pa kualifikimi e atij titulli qe te çonte drejt shkrimit,ishte pa ndihma anesore per te arritur momentin e sublimte te krijimit te nje vepre letrare por….
Asgje nuk e ndalonte dot ate grushte qe e godiste ne stomak rreshtur..
…..ndjente fluturat ne koke…. kur te gjithe i ndjenin ne stomak.
Kishte lindur per te shkruajtur pavarsishte se nuk e dinte askush!
Valbona Duraj
