Një kaush me shije Turke
Nëse unë u them “Dondurma” jam e sigurt që mendja do u shkoj te Turqia. E s’ka si të ndodhi ndryshe sepse ajo është një fjalë tipike turke që mbartë kuptimin e fjalës ngrirje ndaj dhe përdoret si emër për të përcaktuar akulloren në shtetin Turk. Meqënëse fjala na dërgoi në Turqi edhe të qëndrojmë aty për të folur pak për akulloren tradiconale të tyre e cila ndryshe njihet edhe si “akullorja e rrahur”. Njihet pikërisht me këtë emër sepse cdo 15 – 30 minuta ajo rrihet ose thënë ndryshe përzihet me një shkop të gjatë hekuri në kazanin e thëllë në të cilin ndodhet. Gjersa e provon akulloren ndjen shijen e vecant si dhe përberjen e saj elastike.
Dy element të cilët i merr nga përbërsit e saj . Dhe meqe jemi te përbërsit s’mund të mos i përmendim që janë qumështi i dhisë, salepi, mastica si dhe sheqeri. Por elementët më të vecant janë salepi një produkt me origjinë turke si dhe mastica me origjinë greke. Salepin dhe Mastikën mund t’i keni dëgjuar edhe si pije, por duhet të keni parasysh që për të bërë akulloren përdoren si pëlhurë dhe jo si produket të tjera. Gjersa flasim dhe përmendim salepin dhe mastikën të cilët të dy janë element kryesor në shijen apo llojin estrukturës së akullores besoj do jeni bërë kurioz se pse quhet akullore turke kur në listën e përbërjes ka një element grek?! Sipas fjalëve sekreti qëndron se kjo si akullore u zbulua në Turqi kur gabimisht pija e salepit ngriu dhe për ta bërë më të theksuar elasticitetin e saj i shtuan mastikën. Dhe ka qënë një gabim i bukur dhe plotë shije i cili vjen në forma të ndryshe konsumimi si akullore me akush ose si ëmbëlsirë e prerë në feta e mundësuar sigurisht nga përbërja e vecant… sepse vetë ajo si akullore është e vecantë.
Por sic thotë edhe shprehja edhe akullore edhe cokollatë, pra edhe informacion edhe recetën që ta përgatisni edhe ta shijoni shijen e vecant të kësaj akulloreje.
Foto e marr nga interneti:
Përbërsit
500 ml qumësht dhie
200 gr sheqer normal
1 lugë kafeje me vanilje pluhër
1 lugë kafeje me salep pluhurë
50 gr arra të thërmuara
Përgatitja:
Në zjarr të avasht ngrohim pak qumështin dhe më pas e heqim nga zjarri për ti shtuar përzierjen e përgatitur me sheqerin,salepin dhe vaniljen. I përziejmë dhe e vendosim për 25-30 minuta përseri në zjarr. Gjatë kohës që e kemi në zjarr e përziejmë herë pas here. Pasi ka mbaruar 30 minutëshi e heqim nga zjarri dhe i shtojmë arrat. I përziejmë dhe e kalojmë masën në një enë të cilën e vendosim në ngrirje për 30 minuta. Pasi është bërë koha e caktuar në ngrirje e nxjerrim dhe fillojmë që ta trazojmë përsëri për disa minuta e fusim përsëri në ngrirje dhe cdo 15 -30 minuta e nxjerrim edhe për 5 herë të tjera për ta përzier akulloren. Më pas e lëmë për disa orë në frigorifer. Herë pas herë i përziejmë sepse “rrahja” është e vecanta e kësaj akulloreje. Kur ta shërbeni do të keni pak vështirësi sepse mezi do u shkëputet nga luga. Sepse kjo është një akullore e bërë në kushte shtëpie kur enët sjanë të posacme .
Foto e marr nga interneti:
P.s: Mua nuk më pëlqen aroma e mastikës ndaj akulloren e bëra pa të duke e përshtatur sipas shijës sime, por shija ishte e njëjtë edhe elasticiteti ndjehej . Por nëse ju doni t’i shtoni edhe mastikën, mos harroni që ta shtoni kur përzieni salepin me sheqerin dhe vaniljen. Në vend të arrave mund të përdorni edhe stika ose shijen tuaj të preferuar, por edhe mund ta lini thjesht me shijen e vaniljes.
Nga Aristela Anagnosti
